انقلاب و کتاب هایش: سال های بنفش
از بین معدود رمانهایی که با رنگ و بوی انقلاب اسلامی نوشته شده است، میتوان به رمان «سالهای بنفش» اثر ابراهیم حسن بیگی اشاره کرد که سالها از انتشار آن میگذرد.
سالهای بنفش داستان پسری روستایی است به نام علی که در حوالی بندر شاه (بندر ترکمن فعلی) زندگی می کنند. علی که کلاس پنجم دبستان تحصیل میکند، با روحانی جوانی به نام سید رسول که به روستای آنها، خواجه نفس تبعید شده، آشنا میشود. پدر علی، اوستاابوالحسن مردی متدین و از معدود خانوادههای شیعه در روستایشان است که علیرغم دیگران، از ارتباط پسرش با سیدرسول جلوگیری نمیکند و همین ارتباط و رفت و آمد، علی را به تدریج وارد فعالیتهای سیاسی میکند، تا آنجا که رسماً یکی از مبارزین علیه حکومت پهلوی شده و توسط ساواک دستگیر و به 15 سال حبس محکوم میشود.
داستان شروع مهیجی دارد و همین تهییج، خواننده را تا انتهای داستان میکشاند. گرچه در صفحات ابتدایی، جملات کوتاه پی در پی، مکث در خوانش را زیاد میکند.
داستان سالهای بنفش داستانی پرحادثه و پر شخصیت است. از حدود 30 شخصیت در این داستان نام برده می شود که البته 7 شخصیت نقش پررنگ تری دارند. اما این تعدد شخصیت مخاطب را گیج نمی کند.
شخصیت اصلی داستان از لحاظ فنی «علی» است. اما حضور پررنگ سیدرسول، گاه تداخلی در تشخیص شخصیت اصلی بوجود میآورد. همچنانکه در مقطعی، شیرین محمدی پررنگ میشود.
داستان سالهای بنفش جزو داستانهای انقلاب محسوب میشود و از لحاظ فنی، رمان سیاسی است. یکی از بهترین راههای صدور انقلاب اسلامی، هنر و ادبیات است. حوزهای که نویسندگان متعهد ما باید بیش از وضعیت فعلی به آن بپردازند. داستان سالهای بنفش گرچه در سطح مطلوب داستان نگاری انقلاب نیست، اما موضوع و درونمایه آن میتواند برای خلق آثار بهتری مورد توجه قرار گیرد.
----------------------------
پی نوشت: نقدی که سال ها پیش بر رمان سال های بنفش نوشتم را اینجا بخوانید.