خاکریزهای کاغذی

📌 نمایشگاه‌های کتاب ملی و استانی همیشه یکی از بزرگ‌ترین رویدادهای فرهنگی به حساب می‌آید که تلاش می‌شود در وضعیت تاسف‌آور مطالعه و کتابخوانی در جامعه ما، حرکتی مفید در راستای رفع معضل فرهنگی کتاب‌نخوانی مردم نشان داده شود.

اما آیا واقعاً نمایشگاه کتاب و حضور گسترده مردم در آن، ارتباطی با افزایش سرانه مطالعه مردم دارد؟!

خیلی دوست داریم ژست مدیریت فرهنگی گرفته و در برابر خبرنگاران بنشینیم و بگوییم: «بله! وقتی این همه مردم در نمایشگاه کتاب حاضر می‌شوند و فلان میلیون تومان هم فروش نمایشگاه بوده است، حتماً گامی در افزایش مطالعه مردم برداشته شده!» 
اما نمی‌توانیم چنین کاری کنیم و مع‌الاسف باید بپذیریم که آمار حضور پررنگ مردم، آماری فریبنده است!

طبق آنچه که اعلام شده، سال 93 در نمایشگاه هفتم کتاب یزد، 120 هزار نفر شرکت کرده‌اند و 800 میلیون تومان هم کتاب فروش رفته است. 
آیا می‌توان این آمار را نمودی از جامعه کتابخوان در نظر گرفت؟

یعنی بپذیریم که مردم ما با همین اشتیاقی که در نمایشگاه کتاب حاضر می‌شوند، کتاب هم می‌خوانند؟!

پس چرا آثار و تبعات آن را در جامعه نمی‌بینیم؟ 

چرا از هرکس می‌پرسیم چقدر کتاب می‌خوانی، فوراً کمبود وقت را بهانه کرده و توجیهی برای کتاب نخواندن خود دست و پا می‌کند؟

به نظرم باید بپذیریم که آمارهای استقبال مردم از نمایشگاه‌های کتاب، اطلاعات غلط و فریبنده در حوزه کتاب است و نباید محاسبات متولیان فرهنگی کشور را با خطا مواجه کند. چرا که اگر کتاب خوانی مردم ما به میزان حضورشان در نمایشگاه کتاب بود، قطعاً رشد فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و روانی فوق العاد‌ه‌ای در جامعه شاهد بودیم.

البته  شکی نیست که این استقبال خوب از نمایشگاه به هرحال یک دلخوشی فرهنگی است و بسیار هم خوشحال می‌شویم که مردم هرچند برای تفریح و تفرج هم که شده، در فضای کتاب تنفس کنند.

درباره این سوال که «پس آمار فروش کتاب را چگونه قلمداد کنیم؟» هم نکاتی هست که باشد برای بعد!